Historio de Carugate
En la historia fako de la Komunuma Arkivo estas konservis dokumenton de
komunuman funkciulon (de 1922) titolis "Il Comune di Carugate, cenni storici per
la concessione dello stemma comunale" ("La Carugate Komunumo, historia
informaëo por la kreo de la komunuma armorio"). Ekkuras de tiu dokumento ni
tentos fari rapida okulo al historiaj faktoj ke interesas al la nia urbo.
La antikva vilaûo de Carugate estis citas por la unua fojo en la diplomo kun
ke, la 22 Februaro 1045, en Augusta, Reûo Enrico III da Germanio konfirmis al favoro da la
monaäoj da Milano tutoj la bonej ke la Arceepiskopo Ariberto di Intimiano havis potslasis al
ili.
Proksimume la fino da la XI centjaro en Sant'Ambrogio, inter Brugherio kaj Carugate, estis
fundis monaäejo de la Benettine titolis al Sant'Ambrogio.
En la lasta centjaro estis malkaïis sur la arko da pordeto da la malnova monaäejo skribo de
1098 ke sekundo la Dozio indikas la dato de fondaëo de la monaäejo.
Sekundo la Giulini la monaäinoj de Sant'Ambrogio di Carugate, en 1362, estis unuigis al la
Umiliate di Santa Caterina in Borgo Rancate for Porta Nuova di Milano kaj poste ili estis
ûiris al Santa Caterina alla Chiesa (1539).
Preter al la malnova monaäejo supre citis, ekde malnovaj tempoj, Carugate havis en ûia
teritorio du eklezioj: tiu de Sant'Andrea kaj tiu de Santa Maria.
Laölonge multaj jaroj Carugate estis regis de feödo. De dokumento de 3 Majo 1392 konfirmis ke
Carugate apude aliaj grundoj (Pessano, Santa Maria alla Molgora, Cascine Valera e Bornago) estis
liveris al Ettore, filo de Bernabò Visconti kaj la liaj posteuloj de tutaj seksoj.
La filo de la Duko de Milano Gian Galeazzo Visconti, Gianmaria, akiris de la lia kuzino, Donnina
Visconti, la regado de la kastelo de Pessano kaj kelkaj malmoveblaj bonoj al Valera, Santa Maria
alla Molgora, Bornago kaj Carugate.
En 1530 per fiskal motivoj estis efektivigis la unua "census" kaj "priskiboj" de Carugate.
En 1575, sekundo skribo en Ghirlanda domo, pasis per Carugate Reûo Enrico III de Angoulème, reûo
de Francio kiam li estis reiris de Polio, kie li havis lasis la regno per fariûi la Reûo de
Francio.
En la fino de XVIII centjaro la vilaûo de Carugate apude Cassina Imperiale estis infeödis de
Hispano Gubernio al la Grafino Aurelia Besozzi per 45 lire per fajro (familio) kaj 100 lire per
îiu 3 de feöda rento. La totala estis 3710 lire: la posedaëo komencis en 1 Aprilo 1691.
La dua duono de la XVIII centjaro vidis amasa kresko de Carugate ke alveni al la 756
loûantoj.
Un'importante rilevazione statistica fù voluta dal Governo Austriaco. Il censimento partito
nel 1770 e terminato nel 1784 vede uno stabilizzarsi degli abitanti di Carugate intorno alle
670 anime con delle punte massime per anno di 756 (1782).
Non del tutto attendibili questi dati vennero nuovamente aggiornati nel 1802 quando gli
abitanti risultarono essere 997.
Con l'aumento della popolazione si rese necessario l'ampliamento della Chiesa
parrocchiale alla qual cosa si provvide con un lascito del sacerdote Antonio Conti pari a
6000 lire e con un contributo del conte Giulini: alla fine dei lavori si sfondò comunque il
tetto di spesa preventivato.
Né seguì una diatriba con la direzione generale di contabilità risolta alla fine nel 1824.
Nel 1812 la popolazione salì a 1.200 abitanti, nel 1854 si salì a 1.500, nel 1857 a 1.632, nel
1862 a 1.732, a 1.794 nel 1865, nel 1991 (ultimo censimento) a 10.811.
